Euria maite zuen gizona pozik zegoen.
Udazkena iritsi zenetik euria ari zen gogotik egiten. Kaleak bustita zeuden, giroa grisa zen eta bihotza zoriontsu sentitzen zuen.
Euria maite zuen gizona gozatzen ari zen.
Eguna joan, eguna etorri, leihotik begiratuta euria baino ez zuen ikusten eta, berak, orduak ematen zituen kristalaren atzean, euri-tanta lodien dantzaz gozatuz. Irratia pizten zuen orduro, eguraldi-iragarpena entzuteko eta, irribarre bat agerian itzaltzen zuen berehala, eguraldiak antzera jarraituko zuela entzunda.
Euria maite zuen gizonak une gozoa bizi zuen. Soberan zituen orain mangera eta bestelako trikimailuak. Berekin bizi ziren barraskilo eta igelak ere pozik sumatzen zituen, batzuk saltoka, adarrak airean besteak, haiek ere giroaren umeltasuna gozatuz.
Eguna leiho aurrean igarotzen zituen, kaleak lasterka zeharkatzen zituzten oinekoei begira, putzuak zapaltzen zituzten autoekin gozatuz eta, batez ere, kristala kolpatzen zuten euri-tanten sinfonia maitatuz.
Euria maite zuen gizonak kristal atzetik maitatzen zuen euria. Ez zen kalera irteten.
Euria maite zuen gizonak bustitzea gorroto zuen.
Josu Waliño
2 comentarios:
¿Que quiere decir esto que habeis colgado en el dia de hoy?
Como habitualmente hacemos, Carla, hemos colgado un relato corto que en esta ocasión está en euskera, idioma que habla una parte de la poblacion de nuestro pueblo.
Publicar un comentario